Τα πάντα για τις Γέφυρες του Κόσμου

Η επιστήμη της γεφυροποιίας είναι μια καθυστερημένη επιστήμη ή για να το πούμε αλλιώς, η τέλεια γέφυρα δεν έχει γίνει ακόμα. Από τα πολύ παλιά χρόνια, όταν οι γέφυρες ήταν είτε πέτρινες αψίδες είτε κρεμασμένα σκοινιά, έχουν αλλάξει πολλά. Τώρα πια, τα είδη είναι άπειρα και με διάφορες παραλλαγές: με ανάρτηση, πλωτές, χυτές, ακόμα και υπόγειες. Τα μικροπροβλήματα και οι ελλείψεις, όμως, δεν παύουν να υπάρχουν, και οι έρευνες συνεχίζονται. Αυτό στο οποίο όλοι συμφωνούν, είναι τα προσόντα που πρέπει να έχει η ιδανική γέφυρα: Πρέπει να είναι όμορφη, οικονομική, λεπτή και, πάνω απ’ όλα, δυνατή.Μήπως ποτέ δε δώσαμε αρκετή σημασία στις γέφυρες; Υπάρχουν, πάντως, κάποιες που είναι διάσημες σε όλο τον κόσμο, για τους συνηθισμένους λόγους (μήκος, ύψος κτλ.) αλλά και για μερικούς άλλους, πιο ασυνήθιστους. Η τρενο-γέφυρα Hohenzollern Η γέφυρα Χόχεντζόλερν είναι μια αψίδα που περνά πάνω από τον ποταμό Ρήνο, στην Κολωνία της Γερμανίας. Πάνω της “περπατάνε” μόνο τρένα και αποτελείται από τρία μέρη, που χτίστηκαν με τη σειρά από το 1946 μέχρι το 1987.

Oι Γέφυρες του Κόσμου

Οι “καταρρακτώδεις” Όλοι ξέρουμε τους πασίγνωστους καταρράκτες του Νιαγάρα. Αυτό, όμως, που ίσως δεν ξέρουμε, είναι πως πάνω από τον ποταμό Νιαγάρα εκτείνονται έξι μεγάλες γέφυρες, οι οποίες περνάνε τα σύνορα και ενώνουν τον Καναδά με τις ΗΠΑ. Οι ψηλότερες Akashi-Kaikyo & Tsing Ma Όπως φαίνεται και από τα ονόματά τους, οι γέφυρες αυτές βρίσκονται στην Ανατολή: στην Ιαπωνία η πρώτη και στην Κίνα η δεύτερη. Η Akashi-Kaikyo ενώνει την κυρίως χώρα της Ιαπωνίας με το νησί Awaji και έχει ύψος 282 και μήκος 3910 μέτρα. Κατασκευάστηκε σχετικά πρόσφατα, το 1998, και είναι αντιανεμική και αντισεισμική! Μπορεί, δηλαδή, να αντισταθεί σε ανέμους με ορμή ογδόντα μέτρα το δευτερόλεπτο και σε σεισμούς μέχρι και 8,5 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ. Η Tsing Ma, στο Χονγκ Κονγκ της Κίνας, άρχισε να κτίζεται το 1992 και ολοκληρώθηκε το 1997. Σήμερα θεωρείται σήμα κατατεθέν της πόλης. 206 μέτρα ύψος και 1377 μήκος, μόνο που αυτή «κουβαλάει» και αυτοκινητόδρομο και σιδηρόδρομο.

Η χρωματιστή Golden Gate Η Γέφυρα Golden Gate (Χρυσή Πύλη), στο Σαν Φρανσίσκο, είναι βαμμένη πορτοκαλί, για να ταιριάζει με το τοπίο. Αν το Ναυτικό των ΗΠΑ είχε διαλέξει το χρώμα της, θα βαφόταν μαύρη με κίτρινες ρίγες-σαν μέλισσα-για να τη βλέπουν εύκολα από τα πλοία. Ευτυχώς διάλεξαν άλλοι. Το φωτεινό χρώμα της, πάντως, είναι και αυτό που απαιτεί την περισσότερη συντήρηση. Η μπογιά της έχει αλλαχτεί τουλάχιστον τρεις φορές, μέσα στα 66 χρόνια που υπάρχει. Η ατσάλινη Γέφυρα της Νορμαδίας Οι 19.000 τόνοι ατσάλι που αποτελούν τη Γέφυρα της Νορμανδίας ενώνουν το Honfleur με το Le Havre στη Γαλλία. Λένε πως ο βασικός λόγος ανέγερσής της ήταν η επιθυμία των Γάλλων να χτίσουν τη μακρύτερη γέφυρα με ανάρτηση. Το ρεκόρ τους το χάρηκαν, όμως, μόνο τρία χρόνια, γιατί το 1998 οι Ιάπωνες ολοκλήρωσαν τη γέφυρα Ταρτάρα στη Χιροσίμα και τους ξεπέρασαν! Η εγγλέζικη Tower Bridge Η καλή οργάνωση που διακρίνει τους Άγγλους φαίνεται και στη διάσημη γέφυρά τους, τη Γέφυρα του Πύργου (Tower Bridge), η οποία ανοίγει για να περάσουν τα πλοία και ξανακλείνει για να συνεχίσουν την πορεία τους πάνω της τα αυτοκίνητα και οι πεζοί μέσα σε πέντε λεπτά! Ακόμα πιο καλά μελετημένη ήταν η διαδικασία της κατασκευής της: χτίστηκε ολόκληρη(από το 1886 μέχρι το 1894) χωρίς να διακοπεί η κίνηση στον ποταμό Τάμεση, επιτρέποντας στο εμπόριο να συνεχίζεται κανονικά. Η γρουσούζα Γέφυρα του Μπρούκλιν Η ξακουστή Brooklyn Bridge έκανε δεκατρία χρόνια να χτιστεί, αφού όλα πήγαιναν στραβά στη κατασκευή της. Πάνω από είκοσι εργάτες σκοτώθηκαν ενώ δούλευαν, ο πρώτος μηχανικός πέθανε, αφήνοντας το γιο του να αναλάβει. Από κει και πέρα, έγινε μια έκρηξη, μια πυρκαγιά, μια απάτη σχετικά με τα υλικά, και αρρώστησε και ο καινούριος μηχανικός, ο γιος του πρώτου. Παρόλα αυτά, η γέφυρα δέχτηκε τους πρώτους διαβάτες το 1883. Η τιμητική Βάσκο ντε Γκάμα Η Γέφυρα Βάσκο Ντε Γκάμα, στη Λισσαβόνα της Πορτογαλίας, πήρε το όνομά της από το γνωστό θαλασσοπόρο: τα εγκαίνιά της έγιναν το 1998, ακριβώς 500 χρόνια μετά την ανακάλυψη του περάσματος προς τις Ινδίες από τον Ντε Γκάμα (1498), και για να τιμήσουν το μεγάλο τους εξερευνητή, οι Πορτογάλοι αποφάσισαν να την ονομάσουν έτσι.