Συμμετοχή Γνωστών Συγγραφέων Παιδικής Λογοτεχνίας

Γνωστοί Έλληνες Συγγραφείς από το χώρο του παιδικού βιβλίου και όχι μόνο στηρίζουν τον  Πανελλήνιο Διαγωνισμό Παραμυθιού kidsfun.gr όλα αυτά τα χρόνια, δίνοντας την αρχής μιας ιστορίας στα παιδιά, σαν αφορμή για να δημιουργήσουν το δικό τους παραμύθι

Μερικοί από αυτούς είναι: .

Ευγένιος Τριβιζάς – Λιάνα Δενεζάκη 

kidsfun.gr-photo-panellhnios-diagwnismos-paramythiou-syggrafeis-diagwnismou evgenios trivizas

Κάρμεν Ρουγγέρη 

kidsfun.gr-photo-panellhnios-diagwnismos-paramythiou-syggrafeis-diagwnismou karmen rouggerh

Βαγγέλης Ηλιόπουλος 

kidsfun.gr-photo-panellhnios-diagwnismos-paramythiou-syggrafeis-diagwnismou- vaggelis iliopoulos

Ρένα Ρώσση Ζαϊρη 

kidsfun.gr-photo-panellhnios-diagwnismos-paramythiou-syggrafeis-diagwnismou- rena rwssh zairh

Οι Συγγραφείς δίνουν την αρχής μιας ιστορίας στα παιδιά για να δημιουργήσουν το δικό τους παραμύθι .

ΟΙ ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΣΥΜΜΕΤΑΣΧΕΙ ΑΝΑ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟ

11ος  Πανελλήνιος Διαγωνισμός Παραμυθιού kidsfun.gr  

Δημήτρης Βανέλλης

Στο μέσο της Ήσυχης Θάλασσας βρίσκεται το πανέμορφο Νησί της Γαλήνης. Στο μέσο του νησιού απλώνεται η Λευκή Λίμνη, που αντί για νερό είναι γεμάτη με το πιο νόστιμο γάλα του κόσμου. Στις όχθες της φυτρώνουν τα γαλατόδεντρα, που αντί για καρπούς βγάζουν γαλακτομπούρεκα, και οι κάτοικοι  ζουν ευτυχισμένοι. Ώσπου μια μέρα ο πιο μεγάλος δράκος του κόσμου, ο Γαλορούφας, που τρελαίνεται για γάλα, φτάνει εκεί μαγεμένος από το υπέροχο άρωμα της λίμνης, ρουφά με μιας όλο της το γάλα, αφήνοντάς την κατάξερη, και φεύγει. Ο Λακτάκος, ένας από τους κάτοικους, αποφασίζει να τον βρει…

Λίλη Λαμπρέλλη

Μια φορά κι έναν καιρό, πολύ μακριά από δω, ζούσε ένας γίγαντας τόσο μεγάλος που θά ’λεγε κανείς πως ούτε αρχή είχε ούτε τέλος. Κι αυτός ο γίγαντας που είχε τεράστια χέρια, τεράστια πόδια, τεράστιο κεφάλι και τεράστια ολοστρόγγυλη κοιλιά, κοιμόταν του καλού καιρού πάνω σ’ ένα σύννεφο αστεριών που ταξίδευε αργά, σα βαρκούλα με μικρό πανί σε λίμνη, στο στερέωμα.

 Ευγένιος Τριβιζάς

Σε μια σκοτεινή κατασκότεινη κοιλάδα ήταν κάποτε ένα σκοτεινό κατασκότεινο κάστρο και σ’ αυτό το σκοτεινό κατασκότεινο κάστρο βρισκόταν ένα σκοτεινό κατασκότεινο δωμάτιο και μέσα στο σκοτεινό κατασκότεινο δωμάτιο ένα μαύρο κατάμαυρο κουτί και μέσα στο μαύρο κατάμαυρο κουτί μια μικρή πυγολομπίδα. Είχε ξεχάσει πώς έγινε και βρέθηκε μέσα σ’ αυτό το μαύρο
κατάμαυρο κουτί, στο σκοτεινό δωμάτιο του σκοτεινού κάστρου στη σκοτεινή κοιλάδα. Δεν θυμόταν αν κρυβόταν ή αν κάποτε κάποιος την έφερε και την φυλάκισε εκεί ή αν ζούσε σ’ αυτό το κουτί για πάντα. Όλα τα είχε ξεχάσει. Όσο κι αν προσπαθούσε, δεν μπορούσε να θυμηθεί τίποτα μα τίποτα. Μα το χειρότερο απ’ όλα είχε ξεχάσει ότι ήτανε πυγολαμπίδα.
Κι έτσι περνούσαν οι νύχτες σκοτεινές στη σκοτεινή κοιλάδα. Κανείς δεν έμπαινε στο σκοτεινό δωμάτιο, ούτε φωνή ούτε ψίθυρος δεν ακουγόταν στο κατασκότεινο κάστρο, κανείς δεν άνοιγε το κατασκότεινο κουτί. Και κάθε νύχτα που περνούσε, γινόταν όλο και πιο αχνή, όλο και πιο αδύναμη η λάμψη της πυγολαμπίδας. Δεν θ’ αργούσε να σβήσει εντελώς και τότε ….
Ώσπου μια  σκοτεινή νύχτα ένας μαύρος κατάμαυρος καβαλάρης έφτασε στη σκοτεινή κοιλάδα, ξεπέζεψε μπροστά στο σκοτεινό κάστρο, μπήκε κρυφά στο σκοτεινό δωμάτιο, άρπαξε το μαύρο κατάμαυρο κουτί κι έφυγε γρήγορος σαν την αστραπή.
Σταμάτησε κάτω από κάτι δέντρα κι άνοιξε το κουτί.

ΙΒΒΥ- Κύκλος Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου

Με αφορμή την εικόνα από την αφίσα του μηνύματος του Κύκλου Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου για την Παγκόσμια Ημέρα Βιβλίου και την λεζάντα που έχει δώσει ο κος Βαγγέλης Ηλιόπουλος, συγγραφέας και πρόεδρος του κύκλου

 

10ος  Πανελλήνιος Διαγωνισμός Παραμυθιού kidsfun.gr

Λιάνα Δενεζάκη

Μια φορά και έναν καιρό, στο χωριουδάκι πλάι από το βασίλειο των παραμυθιών, ζούσε ένα μικρό αγόρι ο Σινού. Ένα απόγευμα καθώς ο Σινού έκανε βόλτα στο δάσος , είδε μια νεραϊδούλα που ζητούσε βοήθεια . Έτρεξε κοντά της και με πολύ προσοχή ελευθέρωσε το φτερό της, που είχε πιαστεί στο κλαράκι της βελανιδιάς. «Θέλω να σου ανταποδώσω το καλό που μου έκανες», του είπε η νεραϊδούλα. «Άνοιξε την παλάμη σου» και του έδωσε ένα…

Μάνος Κοντολέων

Στο Πανθεσσαλικό Στάδιο από στιγμή σε στιγμή ξεκινούσαν οι Μεσογειακοί Αγώνες

Οι θεατές στις κερκίδες. Από τα μεγάφωνο ακούγονταν τραγούδια. Σημαίες ανεμίζανε στο αεράκι που κατέβαινε από το Πήλιο. Την ίδια ώρα, στο λιμάνι του Βόλου, ένα ξύλινο, παλιό – έδειχνε να φτάνει από τα βάθη των αιώνων- καράβι έδενε στον προβλήτα. Και από τα σπλάχνα του μέσα βγήκαν μερικοί άντρες. Γεροδεμένοι, ηλιοκαμένοι…Κρατούσαν σπαθιά και ασπίδες. Και μπήκαν στη σειρά και άρχισαν να τραβούνε προς τα εκεί που ήταν το στάδιο…

Χρήστος Μπουλώτης

«Το Δάσος ονειρεύεται ξανά…»

Ευγένιος Τριβιζάς

Μια γάτα στον πλανήτη των πυροτεχνημάτων

Μια μέρα ένα κοριτσάκι έχασε τη γατούλα της. Έψαξε ολο το σπίτι, άλλά δεν τη βρήκε πουθενά. Περίμενε όλη μέρα μπας και γύριζε αλλά τίποτα. Το άλλο πρωί την ώρα που πήγαινε στο σχολείο, της φάνηκες ότι άκουσε ένα νιαούρισμα . Ακολούθησε τον ήχο που όλο και απομακρυνόταν, ώσπου χάθηκε σε άγνωστους δρόμους και στενά δρομάκια. Περιπλανιόταν για ώρες πολλές ώσπου ξαφνικά άκουσε πάλι το παραπονεμένο νιαούρισμα. Ερχόταν από ένα εγκαταλελειμμένο εργοστάσιο πυροτεχνημάτων. Γλίστρησε ανάμεσα από τα σκουριασμένα κάγκελα της αυλόπορτας και μπήκε στο χορταριασμένο προαύλιο …

IBBY

Με αφορμή τις εικόνες από την αφίσα του μηνύματος « Το βιβλίο θυμάται» για την Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού Βιβλίου

9oς Πανελλήνιος Διαγωνισμός Παραμυθιού kidsfun.gr

Ευγένιος Τριβιζάς

Τα γενέθλια της γοργόνας

Ζούσε κάποτε ένας πειρατής που τον λέγανε Φουτ Μπαλφούτ και που το αγαπημένο του φαγητό ήταν ουρές γοργόνας στη σχάρα με σαλάτα από θαλασσινές ανεμώνες. Σε μια θαλασσοσπηλιά με νωχελικούς ιππόκαμπους ζούσε και μια μικρή γοργόνα που την λέγανε Λιλιπλίφ και εκείνη την ημέρα γιόρταζε γιόρταζε τα γενέθλια της…

Ρένα Ρώσση Ζαίρη

Ο Αλέξανδρος έπιασε την αδελφή του τη Μυρτώ από το χέρι κι άρχισαν να τρέχουν για να ξεφύγουν. Το παράξενο πλάσμα που τα κυνηγούσε βρισκόταν τόσο κοντά τους! Για να γλιτώσουν έκοψαν δρόμο και χώθηκαν λαχανιασμένα σε ένα εγκαταλελειμμένο σπίτι. Ανέβηκαν τη στριφογυριστή, ξεχαρβαλωμένη σκάλα, όρμισαν σε ένα από τα δωμάτια. Αλλά ήταν αργά. Το πλάμα βρέθηκε στη στιγμή μέσα στο σπίτι, τα σκαλοπάτια άρχισαν να τρίζουν από το βάρος του. Ο Αλέξανδρος κατάλαβε πως είχαν παγιδευτεί. Ξαφνικά είδε μια ξύλινη ντουλάπα. Στριμώχτηκε μέσα της παρέα με τη Μυρτώ.

– Κοίτα! Μια παράξενη τρύπα! Ψιθύρισε με κομμένη την ανάσα στην αδελφή του, λίγο πριν κλείσει την πόρτα της ντουλάπας. Εκείνη ακριβώς τη στιγμή το πλάσμα μπήκε στο δωμάτιο που κρύβονταν τα δύο παιδιά…

Αλεξάνδρα Μπίζη

Είχα ντυθεί ιππότης. Ο Μίλτος είχε ντυθεί πειρατής, η Ρεβέκκα Ζορό και η Σοφία μάγισσα. Ήταν το πιο τέλειο πάρτι, μέχρι τη στιγμή που είδα τη Ρεβέκκα να έρχεται τρέχοντας καταπάνω μου. Φαινόταν αναστατωμένη και η φωνή της έτρεμε:

-Δεν φαντάζεσαι τι έγινε! Είπε..

Δήμητρα Ψυχογυιού

Μια φορά κι ένα καιρό, στην καρδιά ενός πυκνού δάσους, ζούσε ένας ξυλοκόπος. Μια νύχτα, καθώς γύριζε από τη δουλειά, κάθισε να ξαποστάσει στην αυλή, όταν ένα μικρό αστέρι έπεσε από τον ουρανό μπροστά στα πόδια του.

Ήταν τόσο φωτεινό που η νύχτα έγινε μέρα μέσα στο δάσος. Ο ξυλοκόπος το πήρε δειλά στις χούφτες του. Τότε έγινε κάτι πολύ παράξενο!

Eliacer Cansino

Mε αφορμή ένα απόσπασμα από το μήνυμα για την Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού Βιβλίου.

«…Πίσω από κάτι κουτιά, σε μια αποθήκη του σπιτιού μου, ήταν ένα βιβλίο που ήταν κι αυτό αταξίδευτο, σφού κανείς δεν το είχε διαβάσει. Έτσι. Ποτέ δεν του είχα δώσει σημασία, δεν είχα προσέξει καν πως ήταν εκεί. Ένα χάρτινο καραβάκι, κολλημένο στη λάσπη. Ένα μοναχικό βιβλίο, κρυμμένο σ’ένα ράφι, πίσω από χαρτόκουτα…Μια μέρα, καθώς έψαχνα κάτι, το χέρι μου άγγιξε τη ράχη του βιβλίου. Αν ήμουν βιβλίο, έτσι θα μιλούσα για κείνη τη στιγμή: «Μια μέρα, το χέρι ενός παιδιού άγγιξε το κάλυμμά μου κι εγώ ένιωσα τα πανιά μου ν’ανοίγουν, άρχισα να ταξιδεύω!» Τι έκπληξη, όταν η ματιά μου έπεσε τελικά επάνω του! Ήταν ένα μικρό βιβλίο με κόκκινο κάλυμμα και χρυσά γράμματα. Το άνοιξα με λαχτάρα, λες κι ανακάλυψα ένα σεντούκι με θησαυρό κι ανυπομονούσα να δω τι είχε μέσα. Δεν απογοητεύτηκα. Μόλις άρχισα να το διαβάζω….»

 

8ος  Πανελλήνιος Διαγωνισμός Παραμυθιού kidsfun.gr

Κάρμεν Ρουγγέρη

Είναι χειμώνας, 4 περίπου το απόγευμα

Τέσσερις φίλοι ο Γιώργος, η Πηνελόπη, ο Επαμεινώνδας και η Αφροδίτη έχουν χαθεί σε μια χαράδρα μέσα στο Κίτρινο Δάσος

Δεν ξέρουν τι να κάνουν! Δεν μπορούν να επικοινωνήσουν με κανένα! Η αγωνία τους μεγαλώνει όσο η νύχτα πλησιάζει.

Ξαφνικά βλέπουν ένα περιστέρι να έρχεται πετώντας πάνω στον ώμο του Γιώργου

Τότε με μια κίνηση ο Επαμεινώνδας το πιάνει και λέει:

«Το βρήκα. Θα στείλουμε μηνύματα με αυτό το πουλί»….

 

Ζώρζ Σαρρή

Ο Γιαννάκης ξάπλωσε στο κρεβάτι και αποκοιμήθηκε … Στον ύπνο του άκουσε την φωνή του φίλου του, του Γιώργου να λέει:

«Έλα να σου το δώσω! «

Το πρωί πετάχτηκε σαν ελατήριο από το κρεβάτι και έτρεξε στο σχολείο… Πάει στο φίλο του το Γιώργο και του λέει:

-«Είπες πως θα μου το δώσεις…»

 

Γιολάντα Τσιαμπόκαλου

-Μάγια , ώρα για ύπνο

-Μόνο δέκα λεπτάκια, ακόμα παππού, είπε η Μάγια

Καθισμένη στο γραφείο της με μια κόλλα χαρτί και ένα σωρό ξυλομπογιές κάτι προσπαθούσε να φτιάξει. Αλλά, τα μάτια της κάθε τόσο γέμιζαν δάκρυα. Ο παππούς της έφερε ένα ζεστό ποτήρι γάλα και στάθηκε δίπλα της: Πάντα όταν ζωγραφίζεις, κάτι σου συμβαίνει. Έλα, πες μου εμένα. Την πήρε αγκαλιά και με ένα φιλί την σκέπασε στο κρεβάτι. Η Μάγια έμενε με τον παππού , τη γιαγιά και την πάπια της, την Ερατώ. Ήταν ένα κεφάτο παιδί που όλο διηγούταν ιστορίες και γελούσε εύκολα. Όμως, τον τελευταίο καιρό όταν γυρνούσε σπίτι από το σχολείο ήταν λυπημένη. Ήταν ολοφάνερο πως κάτι δεν πήγαινε καλά…

Σοφία Μαντούβαλου

Φτιάξε μια ιστορία με ήρωα έναν Ελαφρύ Ελέφαντα απαντώντας με χιούμορ και φαντασία στην εξάγωνη ερώτηση

Πρώτη γωνία: Τι τίτλο είχε το έξυπνο εξώφυλλο της ελαφρόμυαλης εφημερίδας που φιλοξένησε την ιστορία με τον Ελαφρύ Ελέφαντα

Δευτερη γωνία: Ποιος είναι ο Ελαφρύς Ελέφαντας; Ένας εξωγήινος επισκέπτης που κάνει εχθρική επιδρομή στη βαρύτητα της γης ή ένας επαναστάτης της ζούγκλας με εξωτικό επάγγελμα; Είναι  ένας εκκεντρικός εκπαιδευτής Ερωτευμένων εθελοντών  ή  εφευρέτης μιας ελαφρόμυαλης επιδημίας;

Τρίτη Γωνία: Πως είναι ο Ελαφρύς Ελέφαντας. Φτιάξε μια φωτογραφία του με Λόγια  Τι φοράει; Που έχει αφήσει το βάρος του; Τι σχήμα έχουν τα ερυθρά εξανθήματα στο δέρμα του

Τετάρτη γωνία : Που εμφανίστηκε για πρώτη φορά; Η παρουσία του έγινε γνωστή με μια έντονη εξάτμιση ή ένα ερωτοχτυπημένο εμβατήριο που έφερε σεισμό 8 ρίχτερ;

Πέμπτη γωνία: Τι έκανε ο Ελαφρύς Ελέφαντας και δημιούργησε μεγάλη αναστάτωση; Γιατί το Εκρηκτικό εντομοκτόνο έφυγε για εχθρική εκδρομή στις εννέα εποχές

Έκτη Γωνία: Ποιους φίλους έχει; Ποιο ρόλο  έπαιξαν στη ζωή του οι ερωτευμένες ελιές και το ερωτοχτυπημένο ελικόπτερο;

 

Δεσπονα Μπογδάνη- Σουγιούλ

Ο Νικόλας προετοιμαζόταν για τη σημερινή μέρα ένα ολόκληρο καλοκαίρι.

Κάθε μέρα πήγαινε στην προπόνησή του για να γυμναστεί σκληρά, έτσι ώστε όταν θα έφτανε η μέρα αυτή να είναι πανέτοιμος για να μπει στην ποδοσφαιρική ομάδα του σχολείου του την καλύτερη ομάδα του διασχολικού πρωταθλήματος.

Και να που αυτή η μέρα έφτασε.

Ο Νικόλας φόρεσε την ποδοσφαιρική του στολή με τα χρώματα της Μάντσεστερ της αγαπημένης του ομάδας, τα καινούρια του ποδοσφαιρικά παπούτσια με τα καρφιά και κράταγε στα χέρια του μια κόκκινη μπάλα με την υπογραφή του Μπέκαμ

Ονειρευόταν τον εαυτό του να παίρνει τη μπάλα με ένα γρήγορο τάκλιν και να κατευθύνεται με φόρα προς τη μικρή περιοχή. Όλο το γήπεδο φώναζε το όνομά του: Νικόλας, Νικόλας! Δεν υπήρχε κανείς να τον εμποδίσει . Κάνοντας ένα δυνατό σουτ κάρφωσε τη μπάλα στα δίχτυα. Με τούτα και με εκείνα όμως είχε φτάσει στο σχολείο . Φουριόζος κατευθυνόταν προς το γήπεδο του ποδοσφαίρου. Φτάνοντας όμως εκεί κατάλαβε πως η τύχη είχε αποφασίσει να παίξει μαζί του ένα αλλιώτικο παιχνίδι… και σίγουρα δεν ήταν το ποδόσφαιρο!

 

Πιπίνη Αργυρώ

Μην τολμήσεις να ξαναμπείς στο δωμάτιό μου χωρίς να σου δώσω την άδειά μου, είπε η Μαριτίνα με δασκαλίστικο ύφος στην μικρότερη αδελφή της, την πριγκίπισσα Δεν ξέρω τι Θέλω.

Βέβαια, αυτό δεν ήταν το αληθινό της όνομα της μικρής. Στην πραγματικότητα την έλεγαν Νάντια, αλλά της είχαν κολλήσει αυτό το παρατσούκλι γιατί ότι κι αν τη ρωτούσαν ας πούμε, θέλεις κορνφλεικς με γάλα ή κέικ σοκολάτα; η Νάντια απαντούσε:

– Μμμ Δεν ξέρω τι Θέλω…

Η Μαριτίνα έκλεισε την πόρτα, την κλείδωσε, γονάτισε μπροστά στο κρεβάτι της και τράβηξε από κάτω το χαρτονένιο κουτί.

– Αχ, καλό μου, είπε με τρυφερότητα κι άπλωσε το χέρι της για να χαιδέψει το μικρό, παράξενο πλάσμα. Φανταζόταν την έκπληξη και τον πανικό της οικογένειά της αν, κατά τύχη, έβλεπαν ότι είχε μαζέψει και είχε κρύψει στο δωμάτιό της…

 

Άννα Συμεωνίδη

Μια φορά και ένα καιρό σε ένα όμορφο σπίτι με κήπο ζούσε μια μικρόσωμη μαύρη σκυλίτσα. Δεν ήταν ράτσας, αλλά ήταν πολύ έξυπνη, παιχνιδιάρα και χαριτωμένη. Ο Κωστής, ο μικρός γιος του νοικοκύρη την ονόμασε Μαυρούλα και έπαιζε συνεχώς μαζί της. Την Άνοιξη η Μαυρούλα έγινε μανούλα. Γέννησε 4 μαύρα θηλυκά σκυλάκια και ένα καφετί αρσενικό με μια άσπρη τούφα στο κεφάλι του. Η Μαυρούλα ήταν πολύ στοργική μανούλα. Μέρα με τη μέρα τα σκυλάκια μεγάλωναν και άρχισαν να βγαίνουν βόλτα στον κήπο, να τρέχουν εδώ και εκεί και να ξεσηκώνουν τον κόσμο από τα γαβγίσματα. Όμως μια μέρα τα σκυλάκια άρχισαν ένα ένα να εξαφανίζονται μυστηριωδώς. Στο τέλος της έμενε μόνο ο Καφετούλης. Η Μαυρούλα έψαχνε με αγωνία γρυλίζοντας λυπημένη…

 

Αντώνης Παπαθεοδούλου

« Εκείνο το πρωινό Παρασκευής η δασκάλα μας βαριόταν να κάνει μάθημα. Το ίδιο κι εμείς. Έτσι αποφάσισε να μας μάθει να φτιάχνουμε καραβάκια από χαρτί.

Εγώ που ήξερα ήδη, έφτιαξα το δικό μου πρώτος πρώτος, έκλεισα τα μάτια κι άρχισα να φαντάζομαι το χάρτινο καράβι μου να ταξιδεύει στα πέλαγα.

Λίγα δευτερόλεπτα μετά συνέβη κάτι απίστευτο…»

 

7ος Πανελλήνιος Διαγωνισμός Παραμυθιού kidsfun.gr

Άλκη Ζέη

Μια φορά ήταν ένα κοριτσάκι που το έλεγαν Περσεφόνη όπως τη γιαγιά του. Έξι μήνες το χρόνο η μικρή έμενε με τους γονείς της στην Αθήνα και τους άλλους έξι πήγαινε στο χωριό στη γιαγιά. Το κοριτσάκι ήτανε μικρό και δεν πήγαινε σχολείο. Το χωριό της γιαγιάς ήτανε πανέμορφο. Ζούσε σε ένα μικρό σπιτάκι αλλά είχε μεγάλο κήπο γεμάτο οπορωφόρα δέντρα. Μόλις ερχόταν η Περσεφόνη στο χωριό, άνθιζαν όλα τα δέντρα…κι αργότερα έβγαζαν φρούτα. Η γιαγιά όταν γεννήθηκε η εγγονή της φύτεψε μια κερασιά που τώρα έκανε κατακόκκινα κεράσια. Εκείνη τα έκοβε από το κοτσάνι, όπως κρέμονταν δύο – δύο και τα κρεμούσε στα αυτιά της μικρής σαν σκουλαρίκια. Η Περσεφόνη καμάρωνε και την αγαπούσε πολύ την κερασιά της. Η γιαγιά της Περσεφόνης είχε και ένα σκύλο με κατσαρό κοκκινωπό τρίχωμα που τον φώναζε Φλόγα. Η Περσεφόνη και η φλόγα ήταν αχώριστες. Μόνο το βράδυ χωρίζανε. Η Περσεφόνη πήγαινε στο κρεβάτι της και η Φλόγα στο σπιτάκι της στην άκρη του περιβολιού. Ένα πρωί η γιαγιά και η Περσεφόνη ξυπνήσανε από το γαύγισμα της Φλόγας.

  • Τι έπαθε το σκυλί ; Ρώτησε η γιαγιά και άνοιξε το παράθυρό τρομαγμένη να δει τι γίνεται.

Η Περσεφόνη φοβήθηκε και αυτή και πήγε κοντά στη γιαγιά της. Ανοίγουν το παράθυρο και τι να δουν…Ο ουρανός κατακόκκινος και η Φλόγα γάβγιζε όλο και πιο πολύ…

Όλγα Ιωαννίδου

Οι μέρες περνούσαν και ο Αλέκος δεν μπορούσε να βγάλει από το μυαλό του αυτό που είχε δει στο Δάσος μαζί με την Μαριέττα, το Μιχάλη, τον Γεράσιμο και την Δάφνη.

«Πρέπει να πάμε και να μπούμε μέσα σ’εκείνη τη κουφάλα της γέρικης Βελανιδιάς. Γιατί μας ζητούσε βοήθεια, ποιος άλλος φώναζε από μέσα «εσείς τα παιδιά μπορείτε να μας σώσετε;» τους έλεγε κάθε μέρα η Μαριέττα.

«Μπορεί να κινδυνεύει όλο το Δάσος» έλεγε η Δάφνη. «Είναι επικίνδυνο» έλεγε ο Γεράσιμος. Ξαφνικά μια μέρα λέει ο Αλέκος «Εγώ θα πάω την Παρασκευή μετά το σχολείο μαζί με τη Μαριέττα. Όποιος θέλει έρχεται!» Μόλις έφθασαν έλειπε μόνο ο ένας…ο Γεράσιμος. Η Μαριέττα πλησιάζει πρώτη τη βελανιδιά και ξαφνικά βλέπει…

Ευγένιος Τριβιζάς

Παραμυθένιες εφευρέσεις

  1. Μπορείς να σκεφτείς μια δική σου παραμυθένια εφεύρεση να την ονομάσεις, να περιγράψεις πως κατασκευάζεται και με ποιον τρόπο χρησιμοποιείται;
  2. Μπορείς να γράψεις ένα παραμύθι με θέμα ένα βασιλιά που βάφει το παλάτι του με χαμαλαιοντική μπογιά, ή με ένα ηλεκτρικό ρουφοσκόπιο που μια μέρα εκτός από αστεράκια ρουφάει μια ροζ δαχτυλήθρα, ή με έναν ελέφαντα που καταπίνει κατά λάθος ένα ελαφρύδι;

Η χαμογελαστή Μπογιά: Πρόκειται για μια μπογιά που κάθε τόσο αλλάζει χρώμα από μόνη της. Αν βάψεις το σπίτι σου με χαμογελαστή μπογιά, το πρωί είναι ροζ, το μεσημέρι κίτρινο, το απόγευμα τριανταφυλλί και το βράδυ μενεξεδί. Αν περάσει απ’έξω ένα κοπάδι ζέμπρες, γίνεται αμέσως άσπρο με μαύρες ρίγες. Αν φτερουγίσουν από πάνω καναρλινια με ιλαρά γίνεται κίτρινο με κόκκινες βούλες. Αν χορέψουν γύρω του ναύτες και ναυτάκια γίνεται μπλε. Αν πέσουν πεφταστέρια στη σκεπή του, βάφεται ασημένιο. Την χαμαιλεοντική μπογιά λοιπόν την φτιάχνουμε από ασβέστη στον οποίο προσθέτουμε εφτά δάκρυα ευτυχισμένου χαμαιλέοντα. Με την σημερινή κατάσταση της φύσης οι περισσότεροι χαμαιλέοντες, αν κλαίνε, κλαίνε μάλλον από απελπισία, παρά από ευτυχία. Για αυτό είναι εξαιρετικά δύσκολο να φτιάξει κανείς χαμαιλεοντική μπογιά. Προσωπικά μου πήρε εννιά ταξίδια σε οχτώ διαφορετικές χώρες ώσπου να μαζέψω εφτά δάκρυα ευτυχισμένου χαμαιλέοντα.

Το ηλεκτρικό Ρουφοσκόπιο: Το ηλεκτρικό ρουφοσπόπιο είναι ένα τηλεσκόπιο που ρουφάει τα αστέρια από τον ουρανό και τα μαζεύει σε ένα ροζ βελούδινο σακουλάκι. Για να το φτιάξω πήρα μία ηλεκτρική σκούπα και ένα τηλεσκόπιο τα έκανα βίδες, ανακάτεψα καλά καλά τα εξαρτήματα στο πλυντήριο και τα συναρμολόγησα μετά όλα μαζί. Μετά περίμενα πως και πώς να βραδιάσει για να δοκιμάσω την εφεύρεσή μου. Όπως το περίμενα, λειτούργησε μια χαρά. Ρούφηξε δώδεκα ασημένια αστεράκια. Τα έντεκα τα χάρισα στην πριγκίπισσα Μανέκι Νέκο που έφτιαξε μ’αυτά μια όμορφη ζώνη, που την φοράει με το μενεξεδί δαντελένιο της φόρεμα. Το δωδέκατο που μοιάζει με ασημένια νιφάδα χιονιού το κράτησα για να το φυτέψω στον μυστικό μου αστρόκηπο.

Το Ελαφρύδι:   

Όταν ταξιδεύω γεμίζω την βαλίτσα μου με ένα σωρό πράγματα. Παντόφλες για δεινόσαυρους, παξιμαδάκια με γλυκάνισο, αποκριάτικες κορδέλες, μαξιλαράκια για θρόνους, θερμοφόρες για φώκιες, κλουβάκια για γρύλους, απιγιόν για νάνους (αυτιά με τις κάθετες ρίγες που κάνουν τους νάνους να φαίνονται πιο ψηλοί) σύκα από το Σικάγο, χαρτοκόπτες από το Χαρτούμ, περούκες από το Περού, κουβάδες από την Κούβα, λίμες από τη Λίμα, μπάλες από το Μπαλί, βεγγαλικά από την Βεγγάλη, τιράντες από το Τορόντο, και άλλα χρειαζούμενα. Επειδή με όλα αυτά η βαλίτσα μου είναι πολύ βαριά ανακάλυψα το ελαφρύδι. Το ελαφρύδι είναι το αντίθετο από το βαρίδι. Τα κάνει όλα πολύ ελαφριά. Όταν ταξιδεύω βάζω ένα δύο ελαφρίδια στην βαλίτσα μου και την σηκώνω με μεγάλη ευκολία.

Αργυρώ Πιπίνη

  • Κουράγιο, παλικάρι μου! Φώναξε ο Τζακ ο Λεβεντόκαρδος στους άντρες του, που πάλευαν να μαζέψουν το μεγάλο κεντρικό πανί του ιστιοφόρου Φιλία, κόντρα στο δυνατό άνεμο.

Ο καπετάνιος Τζακ ήταν σκαρφαλωμένος στο πιο ψηλό άλμπουρο* και κοίταζε γύρω του με ανησυχία. Το εχθρικό πλοίο ερχόταν καταπάνω τους κι από στιγμή σε στιγμή θα ήταν έτοιμο να τους πλευρίσει.

– Αγάντα*, φώναξε με τον τηλεβόα* για ν’ακουστεί. Μισή στροφή αριστερά!

– Μισή στροφή αριστερά, επανέλαβε ο Ιταλός, Αντόνιο Μακαρόνι και προσπάθησε να γυρίσει το τιμόνι. Οι άντρες του Λεβεντόκαρδου, όλοι γενναία παλικάρια, είχαν ανταποκριθεί στο κάλεσμά του και είχαν συγκεντρωθεί από όλες τις χώρες της Ευρώπης στο Πλύμουθ, για να μπαρκάρουν στο ιστιοφόρο Φιλία. Και τότε έκπληκτος και τρομαγμένος, ο καπετάνιος πρόσεξε το όνομα του καραβιού στην πλώρη* του. Ήταν το πειρατικό…

6ος Πανελλήνιος Διαγωνισμός Παραμυθιού kidsfun.gr

Αντώνης Παπαθεοδούλου

Η κίνηση στους δρόμους ήταν αφόρητη. Ο Ντετέκτιβ έφτασε στο Μέγαρο Μουσικής με μισή ώρα καθυστέρηση. Ήξερε ότι πολλά ερωτήματα περίμεναν από εκείνον να βρει την απάντηση. Ποιος έκοψε το ρεύμα στη μέση της συναυλίας; Ποιος έκλεψε το πρώτο βιολί; Και το κυριότερο: ποιος απήγαγε το μαέστρο Βρεγμένινοφ; Περνώντας την είσοδο του Μεγάρου παρατήρησε κάτι πολύ παράξενο…

 

Κάρμεν Ρουγγέρη

«Έλα μαζί μου», είπε η Αθηνά στον Βίκτωρα, «κάτι έχω να σου δείξω». Τον πήρε από το χέρι και τον οδήγησε στο υπόγειο του σπιτιού της μπροστά σε μια παλιά ξύλινη πόρτα. Έβαλε το χέρι της στο πόμολο… «Τι κάνεις;» φώναξε ο Βίκτωρας

«Η μαμά συ είπε να μην την ανοίξεις ποτέ αυτή τη πόρτα. Ήμουν μπροστά όταν σου το είπε.» Μα η Αθηνά είχε κιόλας ανοίξει.

«Κοίτα. Έχει ένα χρυσό σεντούκι εκεί στο βάθος. Δεν είσαι περίεργος να δεις τι έχει μέσα;» Είπε η Αθηνά.

Ντορίνα Παπαλιού

Ήταν ένα συνηθισμένο φθινοπωριάτικο απόγευμα, όταν χτύπησε το κουδούνι που συντάραξε την μέχρι τότε ήσυχη ζωή μου. Βρισκόμουν μόνος στο ιατρείο μικρών ζώων του πατέρα μου. Άνοιξα την πόρτα και ο άντρας που αντίκρισα απέναντί μου όρμησε στο ιατρείο σαν κυνηγημένος. Στα χέρια κρατούσες ένα ξύλινο κουτί. Κοίταξε γύρω του και ύστερα το άφησε στα πόδια μου. «Αυτό θα το προσέξεις σαν τα μάτια σου» είπε και πρόσθεσε: «Θα περάσω σε ένα μήνα ακριβώς να το πάρω. Αν έχει πάθει κάτι χάθηκες»….,

Λίνα Κονομάρα

Θέλοντας να γεμίσει κάπως τις άδειες του ώρες ο κύριος Μανόλης, ένας χαμογελαστός και καλοσυνάτος γεράκος, αποφάσισε να βρει μια απασχόληση. Μόλις έμαθε πως στο σχολείο της περιοχής ζητούσαν επιστάτη, πήγε και παρουσιάστηκε στο διευθυντή. Ήξερε καλά τα παιδιά, ήταν και πράος άνθρωπος, δεν δυσκολεύτηκε να πάρει τη θέση. Εκείνο που ο κύριος Μανόλης δεν ήξερε όμως είναι πως το σχολείο αυτό δεν ήταν σαν όλα τα άλλα και πως κάθε μέρα, όταν έφευγαν τα παιδιά και έκλειναν οι πόρτες, συνέβαιναν πολύ περίεργα πράματα

5ος Πανελλήνιος Διαγωνισμός Παραμυθιού kidsfun.gr

 Φίλιππος Μανδηλαράς

«Τον είχα προσέξει από καιρό

Κάθε μεσημέρι έβγαινε από το βάθος του κήπου και στεκόταν στη ρίζα του πύργου. Ύστερα σήκωνε τα μάτια του αργά ως την κορυφή και κουνούσε με θαυμασμό το κεφάλι του

Μια άλλη φορά τον είδα να μπαίνει μέσα σε ένα μουσείο. Γλίστρησα πίσω του και τον έπιασα να αναμετριέται με ένα θεόρατο άγαλμα

 Αντώνης Παπαθεοδούλου

Η Ασπασία άνοιξε την τηλεόραση. «Είναι πρωτοφανές κύριες και κύριοι. Όλο το νερό του πλανήτη εξαφανίστηκε μέσα σε μια νύχτα!» έλεγε ο δημοσιογράφος και τα χέρια του έτρεμαν μαζί με το μικρόφωνο « Οι λίμνες άδειασαν τα ποτάμια στέρεψαν. Βλέπετε στις οθόνες σας πλάνα από πλοία καθισμένα στον πυθμένα του Ατλαντικού και από πολίτες που περνούν περπατώντας από το ένα νησί στο άλλο. Οι επιστήμονες ανησυχούν για…»

Η Ασπασία έκλεισε την τηλεόραση. Θα ήταν κανένα πρωταπριλιάτικο αστείο των δημοσιογράφων. Πήγε στην κουζίνα να βάλει ένα ποτήρι νερό. Άνοιξε τη βρύση και γούρλωσε τα μάτια. Δεν έτρεχε ούτε σταγόνα! Και τώρα; Έπρεπε να ξυπνήσει αμέσως τον…

Κάρμεν Ρουγγέρη

«Είναι απόγευμα. Ο Γιάννης, η Μαρία και ο Κώστας περπατούν σε ένα πάρκο. Ξαφνικά ο Γιάννης σκοντάφτει σε ένα παλιό παπούτσι. Πάει να το πιάσει και τότε μια πυγολαμπίδα πετάγεται από μέσα, κάνει μερικές στροφές και χάνεται στα χόρτα. Ψάχνοντας να τη βρει βλέπει ένα δεύτερο παπούτσι. Χωρίς να χάσει καιρό ο Γιάννης δοκιμάζει τα δυο παπούτσια .

-Κοιτάτε παιδιά ένα ζευγάρι παπούτσια στα μέτρα μου δεν είναι περίεργο;

-Τί έκανες του φωνάζουν ο Κώστας και η Μαρία, φόρεσες ξένα παπούτσια, βγάλ’ τα γρήγορα

Σκύβουν να του τα βγάλουν όταν…

Φιλομήλα Βακάλη – Συρογιαννοπούλου

Ο Δήμαρχος της Νέας Χαλασιάς απαντάει ορθά κοφτά σε μια μιιρή ομάδα πολιτών που διαμαρτύρονται για τα νέα έργα που θα γίνουν στην πόλη τους. «Κουβέντα δεν σηκώνω. Το ποτάμι και η Λιμνοπούλα θα μπαζωθούν. Θα γίνουν έργα πνοής αυτό θα πει πρόοδος!» Ακούει τα λόγια του από ψηλά ο μεγάλος αφέντης της γης, ο Καιρός και σκοτεινιάζει. Οργισμένος όσο ποτέ άλλοτε καλεί τους συνεργάτες του και καταστρώνουν το σχέδιό τους. Έχει ο καιρός γυρίσματα

Αργυρώ Κοκορέλη

Μια ομάδα από εξωγήινους εισέβαλε σε ένα σχολείο την ώρα που η κυρία Φυτούκλα εξέταζε τον Χάχα Χαχανούλη στα μαθηματικά .

4ος Πανελλήνιος Διαγωνισμός Παραμυθιού kidsfun.gr

Εύγενιος Τριβιζάς

Η Ερωφίλη το σταφύλι και ο εφιάλτης της Φρουτοπίας

Πρωταγωνιστές: Ερωφίλη το σταφύλι, Αιμίλιος το μήλο, Μάτα η ντομάτα, Φώντας το σκληρό καρύδι , Μαρουλίτα το μαρούλι, Θάνος το κολοκυθάκι, Βλάσης το βλίτο, Φρουφρου η φράουλα, Φραγκίσκος το φραγκόσυκο ( διάλεξε όσους θέλεις και πρόσθεσε και δικούς σου)

«Ξημέρωνε στη Φρουτοποι ΐα .Η Ερωφύλη το σταφύλι σηκώθηκε νιώθοντας κάπως παράξενα. Κοιτάχτηκε στον καθρέπτη και τι να δει; Της έλειπε μια ρόγα. Κάποιος πρέπει να της την είχε κλέψει την ώρα που κοιμότανε . Ποιος όμως; Κα για ποιον λόγο; Έπεσε σε βαθιά απελπισία. Τι να κάνω αναρωτήθηκε; Να το αναφέρω στη Φυστική Αστυνομία, η να ζητήσω ακρόαση από τον πρόεδρο της Φρουτοπίας, τον Αιμίλιο το μήλο;» Συνέχισε εσύ την ιστορία!

Αντώνης Παπαθεοδούλου

«…Πέντε-δέκα- δεκαπέντε- είκοσι- εικοσιπέντε…

Η Δέσποινα τα φύλαγε, μετρώντας φωναχτά στη γωνία του δωματίου. Όλοι είχαν βρει μια κρυψώνα. Τελευταία στιγμή ο Νίκος πρόλαβε και χώθηκε στην ντουλάπα. Όταν ξαναβγήκε, δε βρισκόταν πια στο δωμάτιό του…»

Λέττα Βασιλείου

«Το υγρό τούνελ ήταν τόσο μακρύ, που η παρέα των παιδιών υπολόγιζε πως θα ήταν τουλάχιστον δύο χιλιόμετρα. Ευτυχώς δεν θα χρειαζόταν να φτάσουν μέχρι το τέρμα του. Ο χάρτης έγραφε πως σύντομα θα συναντούσαν μια πόρτα. Κι έτσι έγινε. Μια πόρτα ξύλινη, βαριά και γεμάτη αράχνες έστεκε μπροστά τους . Είχανε φτάσει στο σκοπό τους; Το ασημένιο κλειδί που κρατούσαν στα χέρια τους, θα έδινε την απάντηση. Το μόνο που χρειάζονταν ήταν θάρρος. Μα ας πάρουμε την ιστορία από την αρχή…

Μια παρέα παιδιών εσύ και οι κολλητοί σου. Ένας χάρτης που πέφτει στα χέρια σου τυχαία μαζί με ένα ασημένιο κλειδί. Πού τα βρήκες; Πού σε οδηγούν; Τι περιπέτειες σας περιμένουν; Κι εγώ θα ήθελα να ανακαλύψεις και να μου πεις γιατί είμαι ήδη περίεργη. Το μόνο που χρειάζεσαι είναι κέφι και ένα μαγιό στυλό

Βούλα Μάστορη

Σας δίνω πέντε λέξεις που ελπίζω να γίνουν σημεία έμπνευσης μιας ιστορίας σας: ανεμόσκαλα, βούρτσα, γκρίζος , δασονόμος, εικόνα Μπορείτε να τις χρησιμοποιήσετε με όποια σειρά θέλετε, όσες φορές θέλετε… Καλή επιτυχία !

 

Έλενα Καστάνη

«Είμαι όμορφος, τρανός, γκριζόμαυρος, καμαρωτός…»φώναζε και ξαναφώναζε ένας «αϊτός  καθώς πετούσε πάνω από τα Ουράνια Όρη. Αγαπούσε πολύ αυτό το μέρος. Εκεί δεν μπορούσε να τον φτάσει κανείς! Αισθανόταν μοναδικός! Το μοναδικό γκριζόμαυρο χρώμα μέσα στο γαλάζιο του ουρανού,  «χαχαχαχα είμαι βασιλιάς» έλεγε και γελούσε από ευτυχία. Κάποια μέρα όμως ένα άλλο «πράγμα» γκριζόμαυρο σαν κι αυτόν, έφτασε κοντά του…Τόσο ψηλά… «Τί είσαι εσύ? Ρώτησε ο αϊτός αυτό το «κάτι» μόλις συνήλθε από το ξάφνιασμα . «Είμαι…..» Τι άραγε αναστατώνει τη ζωή του αϊτού; Πετάξτε και εσείς με τη φαντασία σας πάνω από τα Ουράνια Όρη και…Καλό ταξίδι!

3ος Πανελλήνιος Διαγωνισμός Παραμυθιού kidsfun.gr

Φράνση Σταθάτου

Στα παιδιά θα δώσω δύο ομάδες λέξεων. Δεν είναι αντίπαλες! Ανταγωνίζονται μόνο ποιες θα φτιάξουν το καλύτερο παραμύθι. Η πρώτη ομάδα είναι: σιντριβάνι, κύκνοι, αφρόλουτρο, μπαλόνια, αστυφύλακας. Και η δεύτερη είναι: εξωγήινοι, ποτάμι, κροκόδειλος, σμαράγδια, ψαλίδι

Φιλομήλα Βακάλη Συρογιαννοπούλου

Παιδιά μου, ξέρω πόσο σας αρέσουν οι περιπέτειες, για αυτό σας προτείνω μια « απίθανη περιπέτεια» σε έναν «πλανήτη ..Χ», «μια χαμένη ήπειρο», ή στη «χώρα των παραμυθιών» με « ένα μπαλκόνι», «τα φτερά του Ίκαρου», «ένα διαστημόπλοιο», «έναν ιπτάμενο δίσκο» ή «ένα μαγικό χαλί». Καλό ταξίδι!

Ρένα Ρώσση ΖΑΪΡΉ

«Η ντιλάιλα, η μικρή νεραϊδούλα, ήταν πολύ στενοχωρημένη. Είχε σπάσει το μαγικό της ραβδάκι. Τι θα έκανε τώρα; Πώς θα βοηθούσε τους φίλους της τα ζωάκια του δάσους; Κάθισε κάτω από ένα δέντρο κι έβαλε τα κλάματα, όταν ξαφνικά….» Τι λές; Μπορείς να το συνεχίσεις; Μπορείς να γίνεις κι εσύ παραμυθάς; Είναι πανεύκολο!

Βεατρίκη Καντζόλα- Σταματάκου

«Μια φορά και έναν καιρό, μ ’έπιασε η προκοπή να συγυρίσω τη σοφίτα. Τι το ‘θελα; Δεν καθόμουν στα αβγά μου καλύτερα; Πώς να φανταστώ όμως την απίστευτη περιπέτεια που με περίμενε! Όλα ξεκίνησαν όταν ανακάλυψα εκείνο το υπέροχο παλιό κρυστάλλινο μπουκαλάκι από άρωμα. Το στριφογύρισα στα χέρια μου. Κομψοτέχνημα, αλλά μ’ ένα κιλό σκόνη πάνω. Σκέφτηκα λοιπόν αν το γυαλίσω , χωρίς να υποψιάζομαι τι έκρυβε. Γιατί, μόλις άρχισα να το τρίβω, από μέσα του ξεπετάχτηκε όχι κανένα τζίνι βέβαια αλλά ένα…» Μήπως μπορείτε να φανταστείτε τι; Ζήστε μια μαγική, παραμυθένια ιστορία, την ιστορία που θα γράψετε εσείς

2ος Πανελλήνιος Διαγωνισμός Παραμυθιού kidsfun.gr

Φίλιππος Μανδηλαράς

Ο τόπος: το τσίρκο των ζαλισμένων Σαλτιμπάγκων.Οι ήρωες: ο σιδερένιος δερβίσης, ο άνθρωπος που είναι μισός, οι ακροβάτριες Ανθούσα, Ξανθούσα και Χρυσομαλλούσα, το Λαλουσάκι με το χρυσό σκουφάκι, οι δίδυμοι μάγοι Πάρτα και Όλα και άλλοι πολλοί που θα φανταστείς εσύ.

Οι αντίπαλοι των ηρώων: Ο μασκοφόρος με το ταξιδιωτικό μπαούλο, ο μοχθηρός σκυλοκέφαλος

Λότη Πέτροβιτς Ανδρουτσοπούλου

Διάλεξε όποιο θέμα θέλεις: το σχολείο, το παιχνίδι, κάποιο ζώο ή ένα πουλί, μια φανταστική περιπέτεια, ένα περιστατικό στο σπίτι ή ό,τι άλλο σκεφτείς. Δοκίμασε χρησιμοποιώντας τις πέντε λέξεις που σου δίνω: Βιβλίο, γλώσσα, παπαγάλος, ξένος , πατρίδα

Ζωρζ Σαρή

Οι λέξεις που θα δώσω στα παιδιά για να γράψουν το παραμύθι τους είναι: κόκκινο φανάρι, αγόρι, χαρτομάντιλα, αστυφύλακας, άσφαλτος, βροχή, τζάμι αυτοκινήτου

Ελένη Δικαίου

Μαζί με την αγάπη μου, από μένα η αρχή μιας ιστορίας. Ποια να ‘ναι άραγε η συνέχεια και το τέλος της; Κλείστε τα μάτια κι αφήστε την φαντασία σας να σας ταξιδέψει… « Σε ένα νησάκι γεμάτο βράχια και θαλασσοσπηλιές, ζούσε ένας φαροφύλακας με το μικρό αγόρι του. Το αγόρι ένιωθε πολύ μονάχο του για αυτό είχε πιάσει φιλίες με τους γλάρους και τα καβουράκια με τις φώκιες που τεμπέλιαζαν στον ήλιο ή βουτούσαν στα γαλάζια νερά. Τόσες φιλίες, που είχε μάθει την γλώσσα τους, όπως και κείνα μπορούσαν να καταλάβουν τη δική του. Μια μέρα…»

1ος Πανελλήνιος Διαγωνισμός Παραμυθιού kidsfun.gr

Αγγελική Βαρελλά

Μολύβι, Φτερωτό, άλογο, μαθητής ,ταξίδι, βιβλίο, ανακαλύψεις, όνειρο, προσπάθεια, επιτυχία

Βαγγέλης Ηλιόπουλος

«Διάλεξα έξι λέξεις ανοίγοντας σε έξι σελίδες στην τύχη το Λεξικό». Ντουλάπι παλικάρι, τύμπανο, φτερνίζομαι, ανεβοκατεβαίνω, κληρώνω

Με αυτές, γράψτε ιστορίες αφήνοντας τη φαντασία σας να δημιουργήσει

Ρένα Ρώσση Ζαϊρη

Αντί για λέξεις στου δίνω την αρχή μιας ιστορίας, συνέχισέ την εσύ και δώσε της το τέλος που θα ήθελες να έχει.

«Μια φορά κι έναν καιρό, στο Δάσος με τα Χίλια Όνειρα, ζούσε ο Ποτουλίνο, ένα μικρούλι, παράξενο ζωάκι…Μια μέρα φεύγει κρυφά από το δάσος για να γνωρίσει τον εαυτό του , να ανακαλύψει ποιος είναι, να βρει ένα φίλο …και ξαφνικά. Βλέπει μπροστά του ένα…»